خلاصه کتاب حداکثر بهره وری

تحلیلگران اغلب با مقادیر زیادی از داده‌ ها سر و کار دارند. کسانی که برنامه‌ ریزی منظم برای مدیریت داده‌ ها ندارند، ممکن است وقت خود را صرف جزئیات بی‌ اهمیت کنند. برای جلوگیری از این مشکل رایج، بر هدف نهایی مطلوب خود متمرکز شوید.
نتایج اولیه و آزمایشی را تعیین کنید تا به عنوان راهنمایی در میان داده‌ های فراوان عمل کند و به شما کمک کند تا اطلاعات با ارزش را از جزئیات بی‌ اهمیت و مسائل جانبی جدا کنید. این مسائل ممکن است فریبنده باشند و شما را به مسیرهای تحقیقاتی ناکارآمد هدایت کنند.
هنگامی که تحقیقات خود را شروع می‌ کنید، به دقت به موضوعات مهم و مسائل و راه‌ حل‌های احتمالی آن‌ ها فکر کنید و آن‌ ها را به ترتیب اهمیت مرتب کنید. این کار به شما کمک می‌ کند تا گزارش خود را از یک خلاصه ساده به یک تحلیل عمیق تبدیل کنید.
به جای اینکه از قبل فرض کنید که تمام داده‌ هایتان باید از یک فرضیه مشخص پشتیبانی کنند، نتایج خود را به صورت فرضیه‌ هایی درآورید که در نهایت آن‌ ها را تأیید یا رد می‌ کنید.

همگام با پیشرفت در تحقیقات، فرضیه‌ های خود را بازبینی و تصحیح کنید. اگر به داده‌ ها اجازه دهید که راهنمای شما باشند و به آن‌ ها با ذهنی باز نگاه کنید، می‌ توانید نشانه‌ های حاصل از تحقیق را که شما را در مسیر درست هدایت می‌ کنند، شناسایی نمایید.

آماده باشید تا فرضیه‌ های آزمایشی خود را اصلاح کنید. همزمان با پیشرفت کار و کسب اطلاعات بیشتر در مورد موضوع، به طور مداوم آن‌ ها را ارزیابی کنید. نسبت به پروژه تحقیقاتی خود بی‌ توجهی نکنید. برای هر مرحله از تحقیق، ضرب‌ الاجل‌ هایی تعیین کنید و هرگاه کاری را در زمان مقرر به اتمام رساندید، به خود پاداش دهید.

اگر پروژه تحقیقاتی بزرگی در دست دارید، آن را به بخش‌ های کوچکتر تقسیم کنید. هر یک از این بخش‌ ها را به ترتیب انجام دهید و برای هر کدام، مهلتی در نظر بگیرید که با زمان نهایی کل پروژه هماهنگ باشد. از حواس‌ پرتی دوری کنید و تمرکز خود را حفظ نمایید. اگر برای ماندن در مسیر دچار مشکل شدید، ترتیبی دهید که یک همکار یا ناظر شما را ملزم به دنبال کردن اهداف پروژه کند.

پیشرفت خود را بر اساس نتایج به‌ دست آمده ارزیابی کنید، نه بر اساس زمان صرف شده برای کار. این رویکرد ممکن است با فرهنگ یا سنت‌ های سازمان شما مغایرت داشته باشد، به‌ ویژه در شرکت‌ هایی که به صورت ساعتی پرداخت می‌ کنند. علاوه بر این، بسیاری از سازمان‌ ها به جای پاداش دادن به کارایی، نگران «زمان حضور فیزیکی» هستند؛ یعنی ساعاتی که در محل کار سپری می‌ شود. چنین اولویت‌ هایی، هرچند که به شدت ریشه‌ دار هستند، اما کارآمد نیستند. افراد تحت نظارت خود را بر اساس نتایج کاری‌ شان ارزیابی کنید، نه بر اساس ساعات حضورشان در محل کار.

برای حفظ نظم در برنامه‌ ریزی روزانه، از تقویم استفاده کنید. تقویم‌ ها در انواع مختلفی موجود هستند، اما یک تقویم کارآمد باید دو ویژگی داشته باشد: اول، باید تمام وظایف و ملاقات‌ های شما را به گونه‌ ای نشان دهد که هدف و اهمیت هر یک را درک کنید. دوم، باید قابل حمل باشد تا همیشه آن را همراه داشته باشید، چه به صورت کاغذی و چه الکترونیکی. انعطاف‌ پذیر باشید و روزهای خود را با فعالیت‌ های پشت سر هم پر نکنید. دو برهه زمانی ۳۰ دقیقه‌ ای برای تفکر و برنامه‌ ریزی در نظر بگیرید و زمانی را برای استراحت اختصاص دهید. یک برنامه روزانه منظم داشته باشید و هر روز در ساعت مشخصی بیدار شوید، غذا بخورید و بخوابید.

سفرهای کاری نباید روال عادی شما را مختل کنند. تمام جزئیات سفر، از جمله رفت و برگشت به فرودگاه را از قبل برنامه‌ ریزی کنید. یک چک‌ لیست کامل برای سفر تهیه کنید و بر اساس اهدافی که از سفر دارید، یک برنامه روزانه دقیق و جزئی ترتیب دهید. با بار کم سفر کنید.